امام علی (ع): در عمل مؤمن یقین دیده مى ‏شود و در عمل منافق شک.

امام صادق علیه ‏السلام:
اَلرَّوحُ وَ الرّاحَهُ فِى الرِّضا وَ الیَقینِ وَ الهَمُّ وَ الحَزَنُ فِى الشَکِّ وَ السَّخَطِ؛
خوشى و آسایش، در رضایت و یقین است و غم و اندوه در شکّ و نارضایتى.
(مشکاه‏الأنوار، ص ۳۴)

امام صادق(ع) می فرمایند:
لا یَستَیقِنُ القَلبُ اَنَّ الحَقَّ باطِلٌ اَبَدا وَ لا یَستَیقِنُ اَنَّ الباطِلَ حَقٌّ اَبَدا
هرگز دل به باطل بودن حق و به حق بودن باطل یقین نمى ‏کند

 امام صادق علیه‏ السلام :
حُرِمَ الحَریصُ خَصلَتَینِ وَ لَزِمَتهُ خَصلَتانِ: حُرِمَ القَناعَهَ فَافتَقَدَ الرّاحَهَ وَ حُرِمَ الرِّضا فَافتَقَدَ الیَقینَ؛
حریص از دو خصلت محروم شده و در نتیجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتیجه آسایش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در نتیجه یقین را از دست داده است.
(بحارالانوار، ج۷۰، ص۱۶۱)

امام على علیه ‏السلام :
إنَّ المُؤمِنَ مَن یُرى یَقینُهُ فی عَمَلِهِ، وَ المُنافِقُ مَن یُرى شَکُّهُ فی عَمَلِهِ؛
در عمل مؤمن یقین دیده مى ‏شود و در عمل منافق شک.
(عیون الحکم والمواعظ، ص۱۵۲)

امام على علیه ‏السلام :
یُستَدَلُّ عَلَی الیَقین بِقِصَر الأمَلِ وَ إخلاص العَمَل وَ الزُّهدِ فی الدُّنیا
سه چیز از نشانه های یقین هستند: کوتاهی آرزو، اخلاص در عمل، بی رغبتی به دنیا

(مستدرک الوسائل ج۱۱ ص۲۰۱)

امام علی علیه‌السلام:

الشَّکُّ عَلى اَرْبَع  ِ شُعَب: عَلَى التَّمارى وَ الْهَوْلِ وَالتَّرَدُّدِ وَالاِْسْتِسْلامِ. فَمَنْ جَعَلَ الْمِراءَ دَیْدَناً لَمْ یُصْبِحْ لَیْلُهُ وَ مَنْ هالَهُ ما بَیْنَ یَدَیْهِ نَکَصَ عَلى عَقِبَیْهِ وَ مَنْ تَرَدَّدَ فِى الرَّیْبِ وَطِئَتْهُ سَنابِکُ الشَّیاطینِ وَ مَنِ اسْتَسْلَمَ لِهَلَکَهِ الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ هَلَکَ فیهِما.
امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام: شک چهار بخش دارد، جدال در گفتار، ترسیدن، دودل بودن، و تسلیم حوادث روزگار شدن.
پس آن کس که جدال و نزاع را عادت خود قرار داد از تاریکى شبهات بیرون نخواهد آمد.
و آن کس که از هر چیزى ترسید همواره در حال عقب گرد است.
و آن کس که در تردید و دودلى باشد زیر پاى شیطان کوبیده خواهد شد.
و آن کس که تسلیم حوادث شد و به تباهى دنیا و آخرت گردن نهاد، هر دو جهان را از کف داد.

رسولُ اللّه صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم:
أمّـا عَـلامَهُ المُوقِنِ فَسِتَّهٌ: أیْقَنَ باللّه حَقّا فآمَنَ بهِ، وأیقَنَ بأنّ المَوتَ حقٌّ فحَذِرَهُ، وأیقَنَ بأنّ البَعثَ حَقٌّ فخافَ الفَضیحَهَ، وأیقَنَ بأنّ الجَنّهَ حَقٌّ فاشتاقَ إلَیها، وأیقَنَ بأنّ النّارَ حَقٌّ فظَهَرَ سَعیُهُ لِلنَّجاهِ مِنها، وأیقَنَ بأنّ الحِسابَ حَقٌّ فحاسَبَ نَفسَهُ.

پیامبر رحمت حضرت محمد مصطفی صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله فرمودند:
نشانه شخص با یقین، شش چیز است:
-به حقانیّتِ خدا یقین پیدا کرده و لذا به او ایمان آورده‌‏است.
-یقین پیدا کرده که مرگ راست است و لذا از آن در حذر است.
-یقین پیدا کرده که رستاخیز راست است و از این رو از رسوایی (در آن روز) می‏‌ترسد.
-یقین پیدا کرده که بهشت راست است و از این رو مشتاق آن است.
-یقین پیدا کرده که دوزخ راست است و از این رو برای نجات از آن می‏‌کوشد.
-و یقین پیدا کرده که حساب راست است و از این رو از خود حساب می‏‌کشد.

امام صادق علیه السلام:
اِنَّ العَملَ القَلیلَ الدّائمَ عَلَی الیَقینِ اَفضَلُ عِنداللهِ منَ العَمَلِ الکثیرِ عَلی غَیرِ یَقینٍ؛
عمل اندک و بادوام که بر پایه یقین باشد و در نزد خداوند از عمل زیاد که بدون یقین باشد برتر است.
(وسائل الشیعه، ‌ج۱۵،ص۲۰۲)

امام رضا علیه السلام:
اِنَّ الایمانَ اَفضلُ مِن الاسلامِ بِدَرجَهٍ, وَ التَّقـوى اَفضـلُ مِن الایمانِ بِدَرَجَهٍ وَ لَم یَعطِ بَنو آدَمَ اَفضلُ مِنَ الیَقینِ؛
ایمان یک درجه بالاتر از اسلام است, و تقوا یک درجه بالاتر از ایمان است و به فـرزنـد آدم چیزى بـالاتـر از یقیـن داده نشده است.
(تحف العقول، ص۴۴۵)

امام علی علیه السلام:
ما أیقَنَ بِاللهِ مَن لَم یَرعَ عُهودَهُ وَ ذِمَّتَهُ
کسی که عهد و پیمان خود را رعایت نکند به خدا یقین ندارد.
(غررالحکم ،ص۲۵۳)

 

منابع:

old.aviny.com

yjc.ir