احادیثی گهربار از ائمه اطهار درباره غفلت

حدیث درباره غفلت
امام على علیه السلام:
وَیْحَ النَّائِمِ مَا أَخْسَرَهُ قَصُرَ عُمُرُهُ وَ قَلَّ أَجْرُهُ.
واى بر آن‏که در خواب (غفلت) است! چه زیانکار است! عمر او کوتاه شده است و پاداش او کم.
عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص ۵۰۴، ح ۹۲۳۹

————————————————

امام على علیه السلام:
مَنْ نَامَ عَنْ عَدُوِّهِ أَنْبَهَتْهُ الْمَکَایِدُ.    
هر کس از دشمن خود غافل شود دسیسه ها او را به خود آورد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۳۳۴ ، ح ۷۶۸۷

————————————————

امام صادق علیه السلام:
ذِکْرُ الْمَوْتِ یُمِیتُ الشَّهَوَاتِ فِی النَّفْسِ وَ یَقْطَعُ مَنَابِتَ الْغَفْلَهِ وَ یُقَوِّی الْقَلْبَ بِمَوَاعِدِ اللَّهِ تَعَالَى وَ یُرِقُّ الطَّبْعَ وَ یَکْسِرُ أَعْلَامَ الْهَوَى وَ یُطْفِئُ نَارَ الْحِرْصِ وَ یُحَقِّرُ الدُّنْیَا.

یاد مرگ، خواهش‏هاى نفس را مى‏ میراند و رویشگاه‏ هاى غفلت را ریشه کن مى‏ کند و دل را با وعده ‏هاى خدا نیرو مى ‏بخشد و طبع را نازک مى‏ سازد و پرچم ‏هاى هوس را درهم مى‏ شکند و آتش حرص را خاموش مى‏ سازد و دنیا را در نظر کوچک مى‏ کند.
مصباح الشریعه ص ۱۷۱

————————————————

امام على علیه السلام:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا نَظَرَ اعْتَبَرَ وَ إِذَا سَکَتَ تَفَکَّر … و الْمُنَافِقُ إِذَا نَظَرَ لَهَا وَ إِذَا سَکَتَ سَهَا
سکوت مؤمن تفکر و …. سکوت منافق غفلت است.
تحف العقول ص ۲۱۲

————————————————

امام على علیه السلام:
أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا اللَّهَ فَمَا خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً فَیَلْهُوَ  وَ لَا تُرِکَ سُدًى فَیَلْغُو
اى مـردم ! از خـدا بترسید؛ زیرا هیچ کـسى عبث آفریده نشده ‏است، تا به سرگرمى و غفلت گذراند و مهمل رها نشده است تا بیهودگى کند.
نهج البلاغه(صبحی صالح) ص ۵۴۰ ، ح ۳۷۰

————————————————

امام على علیه السلام:
اِعلَموا أنَّ الأمَلَ یُسهی العَقلَ، و یُنسی الذِّکرَ؛
بدانید، که آرزو خرد را دچار غفلت مى ‏سازد و یاد خدا را به فراموشى مى ‏سپارد.
نهج البلاغه(صبحی صالح) ص ۱۱۸ ، خطبه ۸۶

————————————————

امام باقر و امام صادق علیهما السلام:
مَا لَکَ مِنْ صَلَاتِکَ إِلَّا مَا أَقْبَلْتَ عَلَیْهِ فِیهَا فَإِنْ أَوْهَمَهَا کُلَّهَا أَوْ غَفَلَ عَنْ أَدَائِهَا لُفَّتْ فَضُرِبَ بِهَا وَجْهُ صَاحِبِهَا.

تنها آن مقدار از نمازت بهره توست که با توجّه قلبى همراه باشد. پس، اگر کسى در همه نماز سهو کند (حواسش بکلّى پرت باشد) یا از اداى آن غفلت ورزد (به وقت نگزارد) آن نماز مچاله شده و به صورت صاحبش زده مى ‏شود.
بحار الأنوار(ط-بیروت) ج ۸۱، ص ۲۶۰، ح ۵۹

————————————————

امام على علیه السلام:
بِالْمَوَاعِظِ تَنْجَلِی الْغَفْلَهُ.
با اندرزهاست که (پرده) غفلت کنار مى ‏رود.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۲۲۴ ، ح ۴۵۳۰

————————————————

امام سجّاد علیه السلام :
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ نَبِّهْنِی لِذِکْرِکَ فِی أَوْقَاتِ الْغَفْلَهِ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِطَاعَتِکَ فِی أَیَّامِ الْمُهْلَهِ، وَ انْهَجْ لِی إِلَى مَحَبَّتِکَ سَبِیلًا سَهْلَهً، أَکْمِلْ لِی بِهَا خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ.   
بارالها ! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و به هنگام غفلت، مرا به یاد خود هشیار ساز. به روزگار مهلت، مرا در راه طاعت خود به کار گیر و راه آسانى به سوى دوستى ‏ات برایم بگشا که با آن، خیر دنیا و آخرت را بر من کامل گردانى.
صحیفه سجّادیه ص ۱۰۲ ، دعاء ۲۰

 منبع: aviny.com